تحلیلی انتقادی بر علم دینی پلانتینگا

در قرن حاضر، هجمه‌ی سهمگین حوزه‌های گوناگون دانش را بر قلمرو ادیان شاهد بوده‌ایم. این مسأله نگرانی بسیاری را از سوی دانشمندانِ پیرو دین و همچنین خداباورانِ طرفدار علم برانگیخته است. ازاین‌رو، آلوین پلانتینگا، یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان معاصر دین، با ارائه‌ی نظریه‌ی‌ معرفت خود، موضعی نو به باورهای دینی اتخاذ می‌کند. او با نقدهایی که متوجه دیدگاه پیشینیان می‌کند، گستره‌ی باورهای پایه را به‌طریقی وسعت می‌دهد، تا باورهای دینی را نیز دربرگیرد. پس از ارائه‌ی این دیدگاه، پلانتینگا در آثار متعدد خویش، تلاش می‌کند تا تضاد میان علوم معاصر و دین را به پیش‌فرض‌های الحادی نظریات علمی نسبت دهد. در ادامه‌ی این تلاش، او برساختن علمی دینی را پی می‌گیرد که علاوه بر اجتناب از عناصر الحادی، به‌کارگیری باورهای دینی را در اشتغال به فعالیت‌های علمی، به پیروان ادیان توصیه می‌کند. در این مقاله، ضمن تحلیل و بررسی علم دینیِ مدّنظر پلانتینگا، اشکالات عمده‌ای را بر آن وارد آورده‌ایم.